by kristen
Φιλοξενούμενή σου ένιωθα πάντα,
κι όμως σε επισκεπτόμουν συνέχεια.
Προσπαθούσα να καλοπιάσω την καρδιά σου..
πίστευα ότι μοιραζόμουν μαζί της τη δικιά μου.
Με την ψυχή σου...Αχ η ψυχή σου
άγνωστο τοπίο για μένα.
Άθελά μου ,σε ερωτεύτηκα
και χωρίς ποτέ να αντικρίσω τα μάτια σου
προσπάθησα να κλέψω την καρδιά και την ψυχή σου.
Δεν ήξερα όμως ότι αυτά τα δύο είναι τα πιο ακριβά κομμάτια σου.
Η καρδιά χαρίζεται εκεί που η αγάπη την μετατρέπει σε παντοτινό σύμβολο
και η ψυχή αποκαλύπτει κάθε απόκρυφο σημείο της όταν κατοικήσει μέσα της
το γλυκό βάρος μιας άλλης.
Και έτσι έπαψα να σε επισκέπτομαι
μάλωσα με την όψη σου,
κράτησα όμως μέσα μου τον ήχο της καρδιάς σου
και το αχνό χρώμα της ψυχής σου.