της άρνησ το νερό

τι τραγούδι θεέ μου, απο τη στιγμή που το άκουσα σήμερα το απόγευμα δεν έχει σταματήσει να παίζει. Απο μουσική, φωνή ερμηνευτή μέχρι μουσική μαγεύτικα, κόλλησα... όλο συναίσθημα απο την αρχή μέχρι το τέλος. Με κάνει να σκέφτομαι πως το ελληνικό μουσικό στερέωμα είναι ακόμα ζωντανό και όσο υπάρχουν ακόμα καλλιτέχνες που θα βγάζουν τέτοια κομμάτια θα είμαι αισιόδοξη. Ναι χανόμαστε στους πιασιάρικους, στους εύκολους και ευκατανόητους στίχους με συγκεκριμένο ρυθμό και ηλεκτρονική μουσική. όταν όμως ύπάρχουν τέτοια κομμάτια με ζωντανό ήχο, ένταση στη φωνή του καλλιτέχνη και συναίσθημα, με στίχους που σε ταξιδεύουν και με μελωδία που με ηρεμεί γίνομαι ευτυχισμένη! η μουσική με κάνει ευτυχισμένη. είναι το υπέρτατο δώρο μας! πάντα εδώ! και να θα τη χάσω θα χαθώ... που λέει και το τραγούδι...

Αααα...
Της Άρνης το νερό
Της Άρνης το νερό
Της αρνησιάς...
Της αρνησιάς τη βρύση

Αααα...
Της Άρνης το νερό
το ήπιες και...
το ήπιες και μ’ αρνήθης

Αχ, αγάπη μου, στα χείλη στάξε να το πιω
της Άρνης το πικρό νερό,
κι αν σε ξεχάσω, αν σ’ αρνηθώ
και πάλι εσένα άμα σε δω
κι αν σε ξεχάσω, αν σ’ αρνηθώ
και πάλι εσένα θ’ αγαπώ

Αααα...
Της λήθης το στενό
το πέρασες...
το πέρασες κι εχάθης

Αχ, αγάπη μου, στα χείλη στάξε να το πιω
της Άρνης το πικρό νερό,
κι αν σε ξεχάσω, αν σ’ αρνηθώ
και πάλι εσένα άμα σε δω
κι αν σε ξεχάσω, αν σ’ αρνηθώ
και πάλι εσένα θ’ αγαπώ

στα χείλη στάξε να το πιω
της Άρνης το πικρό νερό,
κι αν σε ξεχάσω, αν σ’ αρνηθώ
και πάλι εσένα άμα σε δω
κι αν σε ξεχάσω, αν σ’ αρνηθώ
και πάλι εσένα θ’ αγαπώ...

https://www.youtube.com/watch?v=UnkJbxnRmNg