γούσταρα μα φοβόμουν
εμένα
τον εαυτό μου
που έχει αυτή την τρελή μανία
κάθε φορά να κρυβεται
να φοβάται
να νιώθει ανεπαρκής
γι αυτό που έρχεται
γι αυτό που νιώθει
γι αυτό που δεν ξέρει
πως να το αντιμετωπίσει
και τρέμειιιι
αχ πως τρέμει η ψυχή μου
μ άγγιζες και ανατρίχιαζα
μα δεν το είπα,
δεν το κατάλαβες?
δεν φαίνονται αυτά
δεν τα ένιωσες?
αντίκριζα τα μάτια σου τα γλυκά
και ένιωθα ζεστασιά
πως νιώθεις κάπου οικία
ενα μπλε απεραντο γαλάζιο
χανόσουν
άκουγα το γέλιο σου
και σε ήθελα ακόμα πιο πολύ
το σύρσιμο στο σίγμα όταν μιλούσες
και το όνομα μου
όμορφα τραγουδούσες
πανάθεμά τους φόβους μου
εμένα
και όσα δεν σου είπα....