γράφω μόνο όταν νιώθω μόνη μου
όταν στο σπίτι αισθάνομαι ξένη
όταν η αισιοδοξία μου αποκοιμιέται
όταν η λύπη οργιαζει
όταν τίποτα δεν έχει σημασία
όταν παρακολουθώ σα θεατής τη ζωή μου
όταν νιώθω σίγουρη για μένα
όταν νιώθω ανασφάλεια για τους άλλους
όταν χάνω τη πίστη μου σε αυτούς
όταν φοβάμαι τα σκοτάδια μου
όταν μου λένε ψέματα και εγώ ξέρω
όταν είμαι ετοιμη να εκραγώ απο τα συναισθήματα
όταν νιώθω τα φτερά μου κουρασμένα
όταν μεθώ και με πιάνει το παραπονο
όταν θέλω να φωνάξω τόσο δυνατά
όταν οι πληγές μου αιμορραγούν
όταν οι δαίμονες επιστρέφουν
όταν θέλω μια αγκαλιά
όταν χάνω τη πίστη μου στην αγάπη τον έρωτα και τη φιλιά
όταν θέλω τόσα να πω μα σωπαίνω
όταν ονειρεύομαι όλα αυτά που θέλω
όταν λείπουν κομμάτια απο το πλαζ της ζωής μου
όταν αντικρίζω κάτι όμορφο
όταν βρίσκω ομορφιά μέσα στην ασχήμια
όταν ακούω ενα ωραίο τραγούδι που με ανατριχιάζει
όταν νιώθω τόσα πολλά
αλλα δε μπορώ να τα εκφράσω αλλιώς...