δε θέλω άλλο πια να λυπάμαι τον εαυτό μου. Να αμφιταλαντεύομαι ανάμεσα σε αυτό που είμαι και σ'αυτό που θα'θελα να είμαι. Και επειδή δε μπορώ να γίνω το επιδιοκώμενο μοντέλο του εαυτού μου να αυτομαστιγώνω το αυθεντικό μοντέλο.
δε θέλω να μου περνάει απο το μυαλό η σκέψη του "γιατί είσαι έτσι?" ή "προσπάθησε να γίνεις έτσι"
θέλω να με αγαπάω, να με φροντίζω, να με προσέχω να με έχω ψηλά. Να μη με πληγώνω, να μη φωνάζω, να μπορώ να πράττω χωρίς να φοβάμαι, Γιατί ο φόβος είναι μάστιγα. σε κρατάει, σε δεσμεύει και δε σε αφήνει να ζήσεις! Φόβος σημαίνει απομάκρυνση απο την ελευθερία και εγώ θέλω να είμαι ελεύθερη, να κάνω όλα όσα ονειρεύομαι. Να ταξιδέψω πολύ, να δουλέψω πολύ, να γνωρίσω κόσμο πολύ να νιώσω πολύ να αγαπήσω πολύ και να αγαπηθώ πολύ...
Θέλω να μπορώ να ισορροπήσω τον εαυτό μου εκείνο που θέλει να προσφέρει, να βοηθήσει όπου και όποιον μπορεί με εκείνο το "δειλό" εαυτό που κάθεται βολεμένος στο καναπέ πίσω απο τις οθόνες των υπολογιστών. Θέλω να μπορώ να περπατάω μόνη μου χωρίς στηρίγματα. Να μη χρειάζοαμι επιβεβαίωση απο τα μάτια, τα λόγια και τις πράξεις αγνώστων ή μη.
να με κοιτάζω στο καθρέφτη και να με κάνω περήφανη όσο εγωιστικό κι αν ακούγεται.
Θέλω να ΜΕ ΑΓΑΠΑΩ και να με προωθώ χωρίς κόμπλεξ και ανασφάλειες, να διεκδικώ αυτά που θέλω με πυγμή! να μη χαρίζομαι...
θέλω...
συγνώμη εαυτέ που σε πνίγω στα "θέλω"