δαίμονες

Στον βούρκο των σκέψεων

που πέφτω και στροβιλίζομαι

βυθίζομαι και καίβομαι

παλεύω με δαίμονες του εαυτού μου

και τέρατα της ψυχής μου κομμάτια

προσπαθούν να με κατατροπώσουν?

ή μήπως εκεί το υποσυνείδητο

με καθοδηγεί

προς τη σωστή πορεία της ζωής μου?

κι όμως όλο βαθαίνει το σκοτάδι

της αβύσσου

και όλο βουλιάζω, δακρίζω και πονάω

και ήσυνα θρηνώ για όλα εκείνα

που χάνω και δεν πράττω

και που στη φαντασία παίρνουν σάρκα και οστα

και σιωπηλά με ένα βλέμμα

που φωνάζει και ακροβατεί και ταλαντέυεται

μέσα στην απόγνωση και τη θλίψη

ψάχνω να βρω ένα ζευγάρι μάτια

που θα κολλήσουν μέσα στα δικά μου

και το κορμί τους θα ριγήσει

απο τα συναισθήματα που θα αντικρίσει

βαθιά μέσα στο βλέμμα

και δε θα γυρίζω πια τη γυμνή μου πλάτη

στο παρελθόν μόνη....